Talihsizliğim

Annem, babam ve ben yıllardır aynı evde oturuyoruz. Buna rağmen evimizin sürekli bir eksikleri oluyor. Normal bir işçi ailesinin eksiklerinin olması çok doğal bir durum olsa da yıllardır farkında olunan, ancak buna rağmen hiçbir çözüm yolu aranmayan bu eksikler bazen canımız sıkabiliyor. Aynı geçen hafta olan olay gibi. Her ne kadar anlatmak canımı sıkıyor olsa da, ben size bu olaydan bahsetmek istiyorum. Geçen hafta kendime bir ayakkabı aldım. Ancak bu ayakkabıyı alabilmek için neredeyse 3 hafta boyunca para biriktirmem gerekti. Normalde para biriktirerek bir şeyler alan birisi değilim. Her şeyi paramın yettiği kadar alır ve kullanırım. Bu ayakkabıları çok beğendiğim için bu şekilde bile olsa almaya karar verdim.

Biz yıllardır bu evde oturmamıza rağmen hala bir vestiyer alabilmiş değiliz. Bunun sorumlusu da babam olsa gerek. Parası olmadığı için değil, yıllardır zor geldiği için bir vestiyer alıp, kapının girişine koyamadı. Evde vestiyer olmadığı içinde, biz ayakkabılarımızı evin dışında bırakıyoruz. O çok beğenerek aldığım ayakkabıların hüzünlü hikayesi de işte bu şekilde başlıyor. Ayakkabıları aldığım gün daha ayakkabıcıda değiştirip çıktım. Gerçekten çok beğendiğim bu spor ayakkabılara, gerçekten güzelde bir ücret ödedim. Ancak verilecek her kuruşa değeceğine inandığım ve kalitesinden de emin olduğum bir markanın ayakkabısı olduğu için içim sızlamadan aldım. Tüm gün boyunca şehrin altını üstüne getirsem de ayaklarımda tek bir ağrı dahi hissetmedim. Uzun zamandır, ayağıma bu kadar uyan ve bu kadar rahat bir spor ayakkabı giymemiştim.  Ancak her şey eve gelinceye kadarmış. Eve gelince ayakkabılarımı kapının önünde çıkardım ama içeri koyup koymama konusunda kararsız kaldım. İçeride vestiyer olmadığı için annem ayakkabıları içeriye koymamızdan nefret ederdi. Bende annemi kızdırmamak için ayakkabılarımı her zamanki gibi dışarıda bıraktım.

Ayakkabılarımın kapının önünde çalınabileceği hiç aklıma gelmemişti. Yıllardır burada oturuyoruz ve daha önce hiç başımıza böyle bir şey gelmemişti. Hayatımızda ilk defa kapının önünden bir şey çalındı ve oda benim ayakkabılarıma nasip oldu. Bundan sonra benim baskılarım ve annemin ısrarlarıyla artık babam hem ayakkabıların yenisini aldı hem de eve göre vestiyer modelleri bakmaya başladı. Bu seferde annemle vestiyer modelleri ve fiyatları konusunda anlaşmazlığa düştüler. Annem güzel bir vestiyer modeli istedikçe, babam vestiyer fiyatları konusuna sürekli dikkati çekiyor ve o fiyatları asla karşılamayacağını söylüyordu. Ta ki annem babamı evden atmakla tehdit edene kadar, ondan sonra babamda annemin istediği vestiyeri almaya ikna oldu.